Milczenie a może jednak głośny krzyk.

Kiedy moja córka była małym dzieckiem a ja byłam już na maksa wyczerpana jej  żywiołością  bo to było dziecko z rodzaju tych co wszystkiego muszą dotknąć ,wszystko muszą zobaczyć i z tych które zadają tysiące pytań też z rodzaju tych ..a co temu pieskowi wisi tam pod brzuszkiem?
Wymyśliłam zabawę  w milczenie.Wytłumaczyłam jej zasady tej zabawy które były takie...Kiedy ją lub mnie coś zaboli raczka lub nóżka albo zrobi się nam smutno z jakiegoś powodu to usiądziemy obok siebie złapiemy się za rączki i zupełnie nic nie będziemy mówiły a dzięki temu wszystko przestanie nas boleć To będzie takie czary mary.To bedzie nasza tajemnica!.
Cieszyło mnie każde 5 minut spokoju i wykorzystywałam to kiedy tylko szło .Zdawałam sobie jednak sprawę z tego że dla córki to prawdziwa wieczność była. Z czasem zaczęło się to zmieniać.To był chyba ten moment kiedy zdała sobie sprawę z tego co tak na prawdę  oznacza słowo ból i cierpienie.mniej przychodziła do mnie by złapać mnie za rękę.Myślę że wstydziła się przyznać że coś ją boli bo chciała pokazać że jest twarda.wszystko zaczęło się zmieniać kiedy u córki zaczęły pojawiać sie tak zwane sprawy sercowe.Wychodziłam jej na przeciw i to ja podchodziłam do niej łapiąc ją za rękę i zachecając do milczenia.
Kiedy córka wyprowadziła się z domu zaczynając studia  nieraz mówiła ..mama wiesz jak mi czasami brakuje tego naszego milczenia? Nigdy nie pytałam jej co ją boli jeśli sama nie mówiła mi tego. Zawsze to jednak był dla mnie sygnał ze coś w jej życiu idzie nie tak.
W zeszłym tygodniu przyjechała w odwiedziny .Kiedy usiadłam  na kanapę usiadła  przy mnie  i złapała mnie za rekę mówiąc..i co mama chyba najwyższy czas byśmy pomilczały co? Zawsze te nasze chwile milczenia a tak na prawdę naszego wewnętrznego  krzyku  który jest gdzieś  w nas mnie poruszał  bo choć każda z nas nigdy tak do końca  nie wiedziała co dokładnie trapi nas ale obie wiedziałyśmy ze jest to ból. Tym razem w wyjatkowy sposób to na mnie podziałało bo zdałam sobie sprawę z tego ze jak ja kiedys wychodziłam corce na przeciw kiedy widziałam że coś ją gryzie to tym razem ona zrobiła to dla mnie.Córka po chwili bardziej scisnęła mi rękę i zapytała..mama powiedz szczerze  z czym sobie nie radzisz? Zupełnie zaskoczona jej  pytaniem nie wiedziałam co mam jej odpowiedziec czy zbyc czym kolwiek czy powiedziec prawdę.
nie radzę sobie z własną naiwnością to z nią nie radzę sobie zupełnie.nigdy sobie nie radziłam i nadal tak jest. Mama z naiwnością ? to znaczy że za bardzo ufasz innym tak? Właśnie z tym jej odpowiedziałam.Córka przytuliła się do mnie i powiedziała..mama ale ty nie możesz starać się tego w sobie zmienić bo wtedy nie bedziesz już ta samą moją mamą bo przecież nie można zmienić swojej natury jedynie można uczyć sie z nią żyć w zgodzie.Słuchałam ,słuchałam i zastanawiałam sie skad ja te słowa znam ,skad znam? aż sobie przypomiałam! Halo halo moja panno toż to moje słowa! Tylko i wyłącznie twoje słowa mamo :))) Żeby juz całkowicie rozładowac atmosferę powiedziałam..ty smarkata ty chcesz uczyc ksiedza pacierza?:)) tak ja odpowiedziała moja córka bo przeciez i ksiedzu zdarza się pogubić w tych wszystkich pacierzach :))))
dzieci najlepiej uczą sie przez zabawę i tak myślę sobie że ta akurat nauka nie poszła w las!