Piewrszy rower.

   Kiedy byłam już na tyle silna by utrzymać duży rower zaczęłam robić podchody by go no pewnie że najpierw oprowadzać po podwórku:)) Rower dużo większy niż ja ale to mnie nie zniechęcało wręcz przeciwnie :)) Mama jednak zabroniła mi go barć bo mówiła ze go całego poobtłukuję ale kiedy zaczęłam płakać wyciągnęła taki stary inny rower ale... ale ten na dokładkę miał jeszcze ramę bo to był męski rower. Nie przeszkadzało mi to jednak w dalszych próbach moich sił z rowerem:)) Uparta byłam od dziecka:)))Ruch na ulicach 40 lat temu był bardzo mały wiec mogłam przenieść się po do perfekcji opanowanym oprowadzaniu roweru na ulicę.Tam to dopiero było pole do popisu.Najpierw jeżdziłam na jednej pedale:))))Trudność polegała na tym że musiałam jeszcze opanować wciskanie nogi pod ramę:))) Mówię wam to nie było wcale takie łatwe. Ile razy się wywaliłam to nikt by nie zliczył:))) Po miesiącu jazdę na rowerze miałam opanowana a tą ramę to do dziś pamiętam.Jeżdziłam na tym rowerze całe trzy lata.Teraz jak sobie to przypominam to wydaje mi sie bardzo śmieszne tym bardziej że nie byłam jedynym dzieckiem które próbowało swych sił na rowerze z przeszkodami:)) Kiedy zbliżał sie czas przyjęcia do Pierwszej komunii mój brat który pracował wtedy na śląsku w kopalni przysłał mi pieniądze! Pamietam było to tysiąc złotych!To było bardzo dużo pieniędzy wtedy przynajmniej dla mnie.Tato dołożył mi 300 złotych i dzień przed komunią byłam właścicielką swojego osobistego składaka.Rower w końcu nie miał ramy!!:)))Był pomarańczowy no mówię wam wtedy dla mnie to było jak teraz mieć samochód a może jeszcze więcej!Dziś każde dziecko już jako maluszek ma swój rowerek.Kiedyś tak nie było ale ja tą moją nauke jazdy na rowerze wspominam bardzo ,bardzo miło:)))